Sadece 2020 yılında dünya çapında 19 milyondan fazla kişiye kanser teşhisi kondu. Tedavinin yanı sıra hastaların manevi destek alması da büyük önem taşımaktadır. Kurt Schröder, “Benim için en kötüsü teşhis konulması değil, doktorların hala vücudumda kanser hücreleri bulduklarını söylemesiydi” diyen Kurt Schröder, sözlerine şöyle devam ediyor:
“Pankreas kanseri için bu iyi bir haber değil. Ameliyatla kanserli bölgeleri çıkardılar, şimdi sadece hücreler kaldı. Hiç iz kalmamasını tercih ederim elbette. Ama her şeye rağmen iyimserim.”
Schröder, sağlıklı yaşama değer veren, doğayı ve fotoğrafçılığı seven 61 yaşında bir adamdı. Ağustos 2022’de konulan kanser teşhisi ile dünyası karardı. İlk ameliyat Ekim ayında gerçekleşti. Pankreas başı denilen kısım ve duodenum çıkarıldı. Bunu bulantı, kusma ve tat alma değişiklikleri gibi yan etkilerin ortaya çıktığı kemoterapi süreci izledi.
Schröder, “Ekmeğin tadı zımpara kağıdı gibiydi. Muzlar o kadar tatlıydı ki onları hiç yiyemedim” diyor. Tedavi sürecinde ruhsal sorunları giderek artınca Almanya Münster’deki Kanser Danışma Merkezi müdürü Gudrun Bruns’a başvurdu.
Kanser psikolojik sorunlara da neden oluyor
Gudrun Bruns, 1970’lerde gelişen bilimsel bir disiplin olan psiko-onkolojide onlarca yıllık deneyime sahiptir. Bruns, “Psiko-onkoloji, fiziksel ve psikolojik durum arasında yakın bir etkileşim olduğu için kanserden kaynaklanan psikolojik ve sosyal değişikliklerle ilgilenir” diyor.
Araştırmalar, kanser teşhisi konanların yüzde 25 ila 30’unun hastalığın seyri sırasında psikolojik veya psikososyal bozukluklar geliştirdiğini gösteriyor.
Danışma merkezlerindeki uzmanlar, mağdurların bireysel sorunları ve korkuları ile ilgilenir ve onlara zorlu günlük hayata dönüş yolunda eşlik eder. Ayrıca olası sonraki adımlar hakkında pratik yardım ve bilgi sağlarlar. Örneğin, Almanya’da kanser hastalarının ağır engelli kartı alma hakkı vardır. Ama birçoğu böyle bir hakkı olduğunun farkında değil.
Schroeder, “Bayan Bruns birçok yetkiliyi tanıyor ve birçok kurumla yakın temas halinde. Çok etkili bağlantıları var” dedi.
“Farklı yerlere başvurabileceğinizi ve bunların sizi birçok yönden desteklediğini bilmek psikolojik olarak da çok faydalıdır.”
“Psiko-onkoloji dünya çapında daha önemli hale gelmeli”
Uluslararası Psiko-Onkoloji Derneği IPOS’un hedeflerinden bazıları, kanserin duygusal ve ruhsal yönlerine daha fazla değer vermek, bunları kanser tedavisine entegre etmek ve dünya çapındaki kanser hastalarının koşullarını iyileştirmektir.
1984 yılında kurulan ve merkezi Toronto ve New York’ta bulunan dernek, psiko-onkolojiyi dünya çapında kanser tedavilerinin ayrılmaz bir modülü haline getirmek için çalışıyor. Uluslararası Kanser Araştırmaları Ajansı IARC’ye göre, yalnızca 2020 yılında 19 milyondan fazla kişiye kanser teşhisi kondu ve bu sayı artmaya devam ediyor. IARC, dünya çapında kanser ölümlerinin sayısının 2020’de 9,96 milyondan 2040’ta yaklaşık 16,3 milyona neredeyse iki katına çıkacağını tahmin ediyor.
Bu, kapsamlı psiko-onkolojik danışmanlık ve terapi sunmayı daha da değerli kılar. Dünyanın neresinde yaşarlarsa yaşasınlar, sosyo-ekonomik durumları ve maruz kaldıkları kanser türü ne olursa olsun, mağdurların başa çıkmak zorunda oldukları endişeler ve korkular genellikle benzerdir.
Hasta yakınlarının da yardıma ihtiyacı var
Kanser teşhisi, yakınları da dahil olmak üzere tüm kurbanların hayatını alt üst edebilir. Araştırmalar ayrıca kanser hastalarının günlük yaşamları değiştikçe ciddi zihinsel sorunlara ve gerginliğe maruz kaldıklarını gösteriyor.
Psiko-onkoloji danışmanı Bruns, bahisle ilgili şu tespitleri yapıyor:
“Hasta yakınları çoğu zaman hastaya en üst düzeyde destek olmaları gerektiğini hissederler ve bu durumda kendi hayatları tamamen odak dışı olur. Kanserli bir kişi bu süreçte istek ve ihtiyaçlarını karşıladığında bu sadece bir ziyarettir. sinema ya da çeşitli boş zaman etkinlikleri. Buna rağmen, çoğu zaman toplum tarafından kınanıyor ya da yaptıklarından pişmanlık duyuyor.”
Kurt Schröder, kanser hastası yakınlarının özverili tutumlarının daha sonra farklı boyutlara dönüşebildiğine bizzat şahit olmuştur. Bu tedavisi olmayan hastalıkla ilk karşılaşmasının, 2010 yılında partneri Simone Burmann’a* kanser teşhisi konduğunda olduğunu açıklıyor:
“Eşime o dönemde bu zorlu süreçte eşlik ettiğimde ne kadar yorucu olduğunu anladım. Yıllar sonra bu kez bana kanser teşhisi konduğunda Simone’a her gün hastaneye gelmemesini tavsiye edip durdum. Çünkü ziyarete geliyordu. Bana çok sık geldi.Sonuna kadar gerçekten çok zaman geçti.Ulaştı ve ruhen çöktü.”
Kanser bir kabus olmaya devam ediyor
Çoğu insan teşhis konulduktan kısa bir süre sonra bir kafa karışıklığı yaşar. Bruns, sadece korku, öfke ve sinirlilik değil, üzüntü ve karamsarlığın da sürecin bir parçası olduğunu söylüyor. “
Günümüzde çoğu kanser türünün tedavi edilebilir veya kontrol edilebilir hale geldiğini belirten Bruns, bunun “kötü hastalık” olarak anıldığı gerçeğini değiştirmediğini ve insanların hayatını kabusa çevirdiğini vurguluyor:
“Nihayetinde kanser, ölümle eşanlamlı hale geldi. Teşhis konulan birçok kişi, hastalığının tedavi edilemeyeceğinden, tekrarlayabileceğinden veya ölüme neden olabileceğinden korkuyor.” Son olarak Bruns şu mesajı veriyor:
“Kanser hastalarını her koşulda tekrar tekrar cesaretlendirmek psiko-onkoloji danışmanlarının en değerli görevlerinden biridir. Bunun odak noktası insanları yalnız bırakmamak, korkularını ve dileklerini dinlemektir.”
*İsim editörler tarafından değiştirilmiştir.
